Intussen
zijn we al een week in Vietnam en het bevalt ons hier wel.
We
zijn Zuid-Amerika gewoon maar op deze manier begint ook Azië een plekje in ons
hart te krijgen.
Viëtnam
is een prachtig land en buiten de taal is het hier makkelijk reizen.
Soms
duurt het iets langer eer je duidelijk gemaakt hebt wat je bedoelt maar over
het algemeen valt het wel mee, er is altijd wel iemand in de buurt die een
woordje (maar meer ook niet) Engels kent.
Zo is het toch hier in Hoi An, in Hanoi was het minder evident om iemand
te vinden die Engels kon.
Het
verschil met andere jaren is dat we dit jaar regelmatig andere mensen tegen
komen waar we dan weer een tijdje (dagje ofzo) mee opschieten. Logisch ook in Zuid-Amerika waren we
reizigers die door het land reizen alhoewel het niet echt toeristisch is. Onze meeste contacten zijn dan met de
plaatselijke bevolking. Hier zijn we
toeristen die net als de anderen de toeristische bezienswaardigheden bezoeken.
Vandaag
bezochten we My Son. Dit is een
Taoïstisch tempelcomplex 55 km buiten Hoi An.
In zijn gloriedagen moet het er prachtig geweest zijn. My Son stond ook in verbinding met Angkor
Wat, de tempels dateren uit dezelfde periode en zijn aan dezelfde goden gewijd.
In
de 15de eeuw werd het tempelcomplex verlaten en als snel werd het
overwoekerd door jungle. Pas in de 19de
eeuw werd het ontdekt door de Fransen.
Zij haalden het onder de jungle uit en begonnen aan de restauratie en
aan de geologische opgravingen alhier.
Tijdens
de Vietnamoorlog werd dit tempelcomplex gedurende 10 dagen gebombardeerd en zo
was het zo goed als helemaal vernietigd, op enkele tempels na, er stonden er
oorspronkelijk 70 nu nog 20 de ene al beter bewaard of gerestaureerd dan de
andere. Tijdens
ons bezoek zagen we ook verschillende bomkraters tussen de tempels.
Sinds 1999 is My Son opgenomen in de lijst van UNESCO wereld erfgoed. Hierdoor is er ook meer geld voor de restauratie van het geheel.
 |
| Tempel met op de voorgrond een bomkrater |
 |
| Detail van een muur van 1000 jaar oud met beeld van de God Sheba |
Sinds 1999 is My Son opgenomen in de lijst van UNESCO wereld erfgoed. Hierdoor is er ook meer geld voor de restauratie van het geheel.
De
rest van de dag hebben we doorgebracht met nog eens door de stad te lopen en
nog eens langs de markt te gaan.
De
typhoon Gaemi is intussen voorbij.
Vanmorgen was er hier weer stralende zon. De resten van typhoon zijn echter nog
duidelijk zichtbaar.
Onderweg
naar My Son zagen we verschillende overstroomde dorpjes (waar wij dan ook door
moesten, maar het ging) Bij het tempelcomplex waren sommige paden afgesloten
omdat ze vol modder lagen of omdat er omgevallen bomen over de paden lagen.
Normaal
waren we terug gekomen per boot, maar dit werd afgelast omdat te rivier te vol
was en dus te gevaarlijk.
Hier
in het stadje zie je niet meer het verschil tussen de rivier en de straat in de
buurt van de rivier. Je kan er dus beter
niet wandelen tenzij met rubber laarzen .
Eén straat verder is alles normaal maar het is wel een raar zicht als je
zo het verschil tussen straat en rivier niet ziet….
Morgen reizen we door naar Ho Chi Minh Stad een uurtje vliegen van hier.
 |
| Eén van de tempels in Hoi An |
 | |
| Ook in deze tempel is er een verering aan het paard |
Morgen reizen we door naar Ho Chi Minh Stad een uurtje vliegen van hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten