Een dagje op stap met de Vietcong

Vandaag  hebben we een bezoek gebracht aan de Cu Chitunnels zo’n 70km ten Noord westen van Ho Chi Minh City.

Dit is een tunnelstelsel door de Vietcong aangelegd in de jungle om zich te verstoppen voor de Amerikanen.  Het was tevens een toevluchtsoord voor vele Vietnamezen om zich te beschermen tijdens te aanvallen.

Het hele tunnelsysteem was zo’n 300 km lang en bestond op vele plaatsen uit 3 onderaardse verdiepingen.  Hier in Cu Chi zijn er resten van deze tunnels die nu bezocht kunnen worden.  Het ingenieuze systeem wordt uitgelegd.  De luchttoevoer bijvoorbeeld gebeurde door de termietenhopen die overal in de jungle aanwezig zijn.  Een termietenheuvel is hol vanbinnen en er zitten aan de buitenkant gaten, deze zorgden voor luchttoevoer naar de onderaardse gangen en vertrekken.

Ondergronds waren er naast schuilplaatsen ook vergaderruimten, een keuken, een ziekenboeg enz…

Van buitenuit waren de tunnels toegankelijk via loopgraven of via piepkleine luikjes in de grond die volledig onzichtbaar waren voor wie ze niet wist zijn (de Amerikanen dus).

Sommige gangen waren toegankelijk en Guido is in enkele rondgekropen (ik niet, veel te beklemmend voor mij…) ’t was er donker en smal, heel heet en weinig lucht.

Er werden ook een aantal technieken getoond hoe de Vietcongsoldaten de Americaanse soldaten in de val lokten.  Valkuilen midden in de jungle totaal onzichtbaar.  Als je erin valt, val je op ijzeren pinnen waaraan ook nog een soort gif hangt.  Als je daaruit binnen de 2 uur niet gered wordt, ben je dood.  Ik vraag me al af hoe je zo’n val nog overleeft….

Alle soorten vallen en boobytraps, allemaal met pinnen, de ene al gruwelijker dan de andere. ‘k Denk dat ik daar nog van ga dromen… Akelig!

Valkuil met pinnen

Op het einde van onze rondleiding was het etenstijd en kregen we dezelfde lunch aangeboden dan de Vietcong destijds.  Het bestond uit gekookte wortel (vergelijkbaar met maniok) en daarbij suiker en gemalen pinda.  Als drank een tasje thee.  Niet echt veel, verwonderlijk hoe soldaten hierop konden overleven.

Lunch: gekookte wortel met gemalen pinda en suiker

Het was een echte mooie rondleiding, heel leerrijk en interessant.

Namiddag waren we dan weer terug in ons hotel hier in Ho Chi Ming City.  We hebben er een rustige namiddag van gemaakt.  De stad is te groot om er veel te doen en toeristisch of historisch gezien stelt ze niet veel voor.

Na 10 dagen Vietnamees eten zijn we vandaag eens pizza gaan eten.  Eerder uit noodzaak dan uit behoefte.  Er waren weinig fatsoenlijke restaurants in de buurt, dus het beste alternatief was een pizza.